ความเชื่อเรื่อง”งั่ง”ตอนที่ ๔
บทความเรื่อง งั่ง หรือ ไอ้งั่งตาแดง โดย julong ตามลิงค์นี้ครับ http://www.gun.in.th/2012/index.php?topic=108927.0
เขมร หรือประเทศกัมพูชานั้น เป็นดินแดนที่อยู่ติดกับประเทศไทย และคนเขมรส่วนใหญ่ มีความรู้ด้านไสยเวทย์ไม่มากก็น้อย และของเขมร พี่น้องหลายท่านคงเคยได้ยินว่า ของเขมรแรง เขมรเขาก็มีเครื่องรางที่เล่นหากันเหมือนกัน งั่ง งั่งมีทั้งงั่งเกศตรง งั่งเกศคด และยังแบ่งตาแดง และตาไม่แดง ปัจจุบันงั่งของ แท้นั้นหายากมาก ๆ จนถึงมากที่สุด การพิสูจน์งั่งว่าแท้หรือเก๊ หากนำงั่งคว่ำหน้าไว้ที่พื้น แล้วให้ ผู้หญิงเดินข้าม หากของแท้จะพลิกตัวกลับมาเอง สรรพคุณหนักไปทางมหาเสน่ห์ และแคล้วคลาด คงกระพันเป็นหลัก งั่งนั้นชอบของสกปรก ลามก อาทิ เลือดวัวสด ๆ ชุดชั้นในของหญิงสาวหาก มีกลิ่นยิ่งชอบมาก ๆ ในเขมรคนที่เล่นของในปีหนึ่งจะมีพิธีเลี้ยงงั่งกัน 1 ครั้ง บางครอบครัวจัดปี ละ 2 ครั้งก็มี ให้เขาอยู่ในที่ที่สมควรอยู่ และที่คนทั่วไปกล่าวว่าหากคล้องงั่งที่เอวแล้ว คล้องพระที่คอ พระจะเสื่อม กระผม เคยเรียนถามอาจารย์ที่แก่กล้าด้านไสยเวทย์ถึง 2 ท่าน ยืนยันว่าไม่จริง เป็นความเชื่อเท่านั้นเอง
เพียงแต่เราให้เขาอยู่ในที่ที่สมควรอยู่ กล่าวคือที่เอว หรือต่ำกว่าเอว เคยกล่าวว่าเมื่อ 40 ปีก่อน เคยเห็นงั่งของแท้ ๆ วางงั่งคว่ำหน้า ไว้กับพื้น แล้วให้ผู้หญิงเดินข้าม ผลคืองั่งพลิกตัวกลับมาด้านหน้าเอง และเจ้าของงั่ง ยอมรับว่า เมียเยอะมาก ๆ ท่านว่ามีไม่ต่ำกว่า 20 คน ด้วยอานุภาพของงั่ง แต่เงินทองไม่ค่อยมี จะมีได้อย่างไร เลี้ยงผู้หญิงหมดครับ สุดท้ายปัจจุบันเจ้าของงั่งกลายเป็นปอบ เพราะผิดครู เข้าใจว่าผิดภรรยาชาวบ้าน หรือได้หญิงแล้วไม่รับเลี้ยง ทิ้งขว้างนั่นเอง
สีตาไม่ใช่เอาพลอยสีแดงมาใส่นะครับ แต่เป็นการเพิ่งกสิณของผู้มีสมาธิ จิตและอาคมแก่กล้า จนดวงตาของงั่งกลายเป็นสีแดง กระผมเคยคุยกับนักเสี่ยงโชคพนันเช่นกัน ว่าเวลาไปเล่นพนันในบ่อนเขมร ต้องพกงั่งไปด้วย และต้องสกิดงั่งว่าตื่นได้แล้ว ช่วยให้ได้เงิน จะเลี้ยงด้วยเลือดวัว และก็ได้ดังใจหวังจริง การเล่นเครื่องรางประเภทงั่งนี้จะเป็นเฉพาะกลุ่มเท่านั้น
เคยคุยกับเซียนพระ ว่าเคยมีเสี่ยเจ้าของโรงงานผู้หนึ่งสั่งมาว่า หางั่งให้ที โดยจ่ายเป็นเงินสด 1 แสน บาท แต่ก็หาของแท้ไม่ได้ เล่นจนยางรอสึกไปเลย วิธีพิสูจน์ของเสี่ยคือ วางงั่งคว่ำหน้าไว้ที่พื้น แล้วให้ผู้หญิงเดินข้าม หากพลิกตัวกลับเอง ยอมจ่ายทันที 1 แสนบาท เพื่อซื้องั่งองค์นั้น และงั่งของ แท้ส่วนใหญ่เป็นเนื้อสำริดหรือเนื้อชินตะกั๋วเท่านั้น ลักษณะคล้ายแต่ไม่ใช่ เคยเรียนถามอาจารย์ท่านว่า เป็นฆราวาสที่แก่กล้าอาคมท่านหนึ่ง โดยเฉพาะด้านมหาเสน่ห์ชงัดนัก ถ้าของแท้ประเภทหญิงเคาะ ประตูเข้าหาตอนกลางคืน หรือหอบผ้าหอบผ่อนมาอยู่ด้วยครับ
“งั่ง” ในลักษณะเครื่องรางของขลังไม่ได้มีเฉพาะในเขมร หากแต่พบได้ในแถบหลวงพระบาง เวียงจันทน์ ก่อนจะแพร่หลายเข้ามาทางแถบภาคอีสานของไทยด้วย ซึ่งได้รับการกล่าวขวัญถึงความเข้มข้นของกฤติยาคมในเรื่องอิตถีเพศ เรียกหาสตรีให้ลุ่มหลง เรื่อยไปถึงกระบวนการดูแลให้คงความเข้มขลัง จะต้องไว้ในที่ต่ำ เลยไปจนถึงการสังเวยด้วยเลือดประจำเดือนของหญิงสาว เป็นต้น
จริงๆ แล้ว ไม่ว่าจะกี่งั่งก็จะยืนอยู่บนเรื่องราวที่เล่าขานสืบต่อกันมาว่า มีชายหนุ่มคนหนึ่งอกหักรักคุดไม่มีผู้หญิงเหลียวแล จนต้องหันหน้าเข้าหาร่มกาสาวพัสตร์ แต่ขณะที่ทำพิธีอุปสมบทอยู่นั้น หญิงคนรักเกิดเปลี่ยนใจหวนกลับมาขอคืนดี จนไอ้หนุ่มเปลี่ยนใจไม่บวชเรียน แต่ก็น่าแปลกว่าหลังจากนั้นมีสาวแก่แม่ม่ายมาลุ่มหลงรักใคร่มิได้ขาด คนโบราณอาจจะด่าเอาว่า “ไอ้งั่ง” ก็เป็นไปได้ เนื่องจากแทนที่จะบวชเรียนใฝ่หาทางธรรมกับหลงไปกับรูป รส อันเป็นกามตัณหา แต่ผู้ขมังเวทชาวเขมรกลับเอาเคล็ดดังกล่าวมาจัดสร้างวัตถุอาถรรพ์และแพร่หลายไปทั่ว ดังนั้น รูปลักษณะที่ยังไม่ผ่านการเบิกเนตร (ตายังปิดด้วยอบาย) หรือการไม่ได้ครองผ้าสังฆาฏิ จึงเป็นการแสดงเงื่อนงำของตำนานดังกล่าวอีกทางหนึ่ง