จะทำอย่างไร...เมื่อความจริงเรื่องพระงั่งปรากฏ

จะทำอย่างไร…เมื่อความจริงเรื่องพระงั่งปรากฏ

เคยคิดกันไหมครับ หากวันหนึ่งมีหลักฐานปรากฏที่มาของพระงั่ง แล้วบังเอิญหลักฐานนั้นไม่ตรงกับความเชื่อของเรา จะทำยังไง

ตัวอย่างเช่น
– เราเชื่อว่าพระงั่งหรือไอ้งั่งตาแดง เป็นเครื่องรางของขลังจากเขมร แต่หลักฐานปรากฏชัดเจนว่าเป็นของไทย!!!
– เราเชื่อว่าพระงั่งหรือไอ้งั่งตาแดง ปลุกเสกโดยอาจารย์ / ฤาษี / นักพรต / Whatever??? ถ้าหลักฐานปรากฏว่า เป็นของเกจิอาจารย์
ของไทย จะยังไงต่อดี
– เราเชื่อว่าพระงั่งพิมพ์ทองแดงเถื่อน มีอายุหลายร้อยปี แล้วถ้าเกิดอายุมันแค่หลักสิบปีล่ะ หืม…โดนมาแพง แค่หลักสิบปีเองเหรอ

อ้าว!!! แล้วไอ้ที่เล่าๆต่อๆกันมานั่นมันยังไงกันฟระ???

ลองถามตัวเองดูครับ เวลาคุณได้รับข้อมูลเรื่องพระงั่ง / ไอ้งั่ง / อีเป๋อ จากแหล่งต่างๆ แล้วคุณคิดยังไง
– ฟังแล้วเชื่อเลย ไม่สงสัย
– ไม่เชื่อ
– เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง อยากพิสูจน์
– เชื่อในอภินิหาร (นิทาน) อยากให้เป็นจริง
– ไม่มีความรู้ ยังไงก็ได้
– กูไม่รู้…กูเมา

ไม่ต้องตอบผมครับ ลองไปคิดกันดูเล่นๆ ผมถามให้ฉุกคิด วงการพระงั่งนี้เน้นอภินิหาร
ขืนฟังเค้าแล้วเคลิ้ม รับรองโดนแน่ จะโดนมากโดนน้อยแล้วแต่บุญกุศลที่ทำมาครับ
ถ้าใช้ดีขนาดนั้น ต้องเรียกว่า ของวิเศษครับ ไม่ใช่เครื่องรางของขลัง

ยิ่งพวกนิยมเซ่นแบบพิเรนทร์ๆ เลือดบ้าง ของเหลวจากที่ต่ำบ้าง ถึงเวลาปรากฏว่าเป็นเครื่องรางของขลังที่พระเกจิปลุกเสก ระวังจะเสื่อมนะครับ (ของไม่เสื่อม ที่เสื่อมคือจิตใจเจ้าของงั่ง)

วันนี้ผมพูดให้คิด วันหน้าอาจมีเอกสารปลากรอบ!!! เฮ้ย…ประกอบ!!! (ถึกโป๊ะ)