เบี้ยแก้หลวงปู่เจือ วัดกลางบางแก้ว

ผมเคยได้ยินชื่อและรู้จักเบี้ยแก้มานานหลายปีแล้ว แต่ไม่มีโอกาสได้ครอบครองสักที เมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมาผมได้รู้จักเพื่อนคนนึงซึ่งมีเบี้ยแก้หลวงปู่เจือวัดกลางบางแก้วหลายลูก ซึ่งเบี้ยแก้ที่มีนั้นรับมาจากมือหลวงปู่เจือด้วยตัวเองประมาณปี ๒๕๕๐ ผมเลยขอแบ่งบูชามา 1 ลูก หลังจากได้มาแล้วก็เก็บไว้ที่บ้านไม่ได้พกใช้งานครับ เนื่องจากมีเครื่องรางของขลังหลายอย่างที่พกอยู่ประจำ ทั้งพระงั่ง ตะกรุด หลังจากเก็บเอาไว้สักระยะ มีความรู้สึกอยากจะเอามาใช้งาน เลยได้เอามาลองใช้งานโดยผูกเชือกใช้งานคู่กับตะกรุด ซึ่งพอใช้งานแล้วก็กลัวว่าห่วงทองแดงจะสึกจากการเสียดสี จึงทำการถักหุ้มด้วยเชือกอีก 1 ชั้นครับ ซึ่งการใช้งานเบี้ยแก้ที่ถักเชือกหุ้มห่วงทองแดงนั้นดีมากครับ ใช้ได้โดยไม่ต้องกังวลว่าห่วงจะสึก ผมใส่แบบไม่ถอดเลยครับ ใส่อาบน้ำ ใส่นอน ใส่ทำงาน

ลักษณะของเบี้ยแก้นั้นเป็นเครื่องรางของขลังที่ทำมาจากหอยเบี้ย (เบี้ยจั่นฟัน 32 ซี่) บรรจุด้วยปรอท (น้ำหนัก 1 บาท) อุดด้วยชันโรงกันปรอทรั่วออกมา จากนั้นจึงตีตะกั่วหุ้มอีกชั้นเพื่อความแน่นหนา ซึ่งคนที่บูชาไปมักจะนิยมเอาไปถักเชือกหุ้มเพื่อให้สะดวกในการพกพา ซึ่งการถัำชือกหุ้มจะมีหลายแบบ แต่แบบที่นิยมและเป็นตำรับของวัดกลางบางแก้วคือ ถักเชือกหุ้มห่วงทองแดงแล้วนำไปเคลือบด้วยยางรัก เพื่อความทนทาน นี่จึงเป็นภาพจำของเบี้ยแก้วัดกลางบางแก้ว สายนครปฐม

และด้วยความที่ผมมีเบี้ยแก้หลวงปู่เจือแค่ลูกเดียว จึงเกิดความคิดที่ต้องการจะถนอมให้อยู่ได้นานที่สุด ผมจึงได้นำเบี้ยแก้ไปทายางรักเคลือบทับของเดิมเพิ่มอีก 2-3 ชั้น และหลังจากนั้นจึงปิดทับด้วยทองและทาน้ำยาเคลือบเงาเล็บอีกชั้น ซึ่งหลังผ่านกระบวนการทั้งหมดแล้ว เบี้ยแก้หลวงปู่เจือ รุ่น Limited Edition ของผมจึงมีสภาพตามที่เห็นในรูปด้านล่างครับ

ผมได้เรียงลำดับรูปในบทความนี้ จากภาพล่าสุดไปจนถึงอดีตตั้งแต่ได้มาช่วงแรก เชิญดูเบี้ยแก้หลวงปู่เจือลูกแรกของผมได้เลยครับ ที่เรียกว่าลูกแรกเพราะว่า หลังจากที่ได้มาแล้ว ผมติดใจและมีโอกาสได้บูชาเบี้ยแก้หลวงปู่เจืออีกหลายลูกครับ เอาไว้มีโอกาสจะมาเล่าให้ฟังครับ

ประวัติเบี้ยแก้หลวงปู่เจือ

ที่มา http://www.watkbk.com/page.php?a=10&n=209&cno=130

ในช่วงปลายอายุหลวงปู่เพิ่ม หลวงปู่เพิ่มได้เรียก “ พระอาจารย์ใบ ” และ “ หลวงปู่เจือ ” ขึ้นไปพบพร้อมด้วยดอกไม้ธูปเทียน เพื่อถ่ายทอดวิชาเบี้ยแก้และวิชาบางประการให้ทั้งสองรูป แล้วกระซิบบอกว่า ถ้าท่านไม่อยู่แล้ว วิชาเบี้ยแก้ จะ ได้ไม่สูญไปจากวัดกลางบางแก้ว แล้วพูดว่า “ ให้ใบทำก่อน ”หมายถึงให้พระอาจารย์ใบทำก่อนเหมือนมีความหมายแฝงเอาไว้ในอนาคต เพราะหลังจากหลวงปู่เพิ่มมรณภาพพระอาจารย์ใบก็ทำเบี้ยแก้ได้ประมาณ 1 ปี พระอาจารย์ใบก็มรณภาพจากนั้น “ อาจารย์เซ็ง ” ก็ทำเบี้ยอยู่ได้อีกไม่นานก็มรณภาพจึงถึงวาระของ “ หลวงปู่เจือ ” “ หลวงปู่เพิ่ม ” เหมือนจะรู้ว่าใครจะต้องทำก่อนทำหลัง ท่านจึงสั่งไว้เช่นนั้นตลอดเวลาที่ผ่านมา “ หลวงปู่เจือ ” ทำเบี้ยแก้ไว้มากมายมากกว่าทุกหลวงปู่ของวัดกลางบางแก้วรวมกันทั้งหมด

เบี้ยแก้ของหลวงปู่เจือได้แพร่หลายไปอย่างกว้างขวาง แต่ละปีหลวงปู่เจือได้ทำเบี้ยแก้ออกไปนับหมื่นตัว หากจะพิจารณาแล้วเบี้ยแก้ของหลวงปู่เจือที่ผ่านมาได้ประสบการณ์เล่าลือสืบ ต่อกันไปทั่วทุกสารทิศ ผู้คนจรดเหนือจรดใต้เดินทางมาเอาเบี้ยแก้จากท่าน ปริมาณหอยเบี้ยแก้ที่ต้องนำมาทำเบี้ยแก้มากมายมหาศาล “ หอยเบี้ยแก้ ” วัตถุดิบสำคัญเหล่านั้นมาจากทะเลแถบอันดามัน ลูกศิษย์พากันไปกว้านซื้อมาครั้งละหลายกระสอบ จนมีคนกล่าวว่า “ แทบจะหมดจากทะเลอันดามัน ” เรียกว่าหอยเกิดไม่ทัน แต่ละวัน “ หลวงปู่เจือ ” ต้องนั่งหลังขดหลังแข็งทำเบี้ยแก้ ตั้งแต่หัวค่ำไปจนใกล้รุ่งจึงได้จำวัด บางวันมีคนมาคุยอยู่จนดึกดื่นไม่ยอมกลับ ท่านก็ไม่รู้จะทำอย่างไรก็ต้องทำเบี้ยตอนดึก กว่าจะเสร็จก็สว่างคาตา เพราะตอนเจ้าจะมีลูกศิษย์ชาวบ้าน จะคอยรับเบี้ยแก้ที่ท่านกรอกเสร็จแล้วเอาไปถักหุ้มใส่ห่วงและลงรัก ค่าจ้างถักเบี้ยตัวละ 50 บาท ท่านต้องทนทำเพื่อให้ชาวบ้านเหล่านี้มีรายได้ค่าถักเบี้ย บางคนถักได้วันละ 10 ตัว ก็มีรายได้ 500 บาท

ถ้าท่านทำน้อยก็ไม่พอแบ่งให้คนไปถัก และไม่พอให้คนที่เดินทางไหลมาขอเบี้ยแก้จากท่าน รวม ๆ แล้ว “ เบี้ยแก้ ” ที่ท่านให้ทำบุญนั้น ราคา 400 บาท แทบจะไม่เหลืออะไร เพราะค่าปรอท ค่าหอยเบี้ย ค่าห่วง ค่าถัก บางทีก็ขาดทุนมากมาย เพราะบางคนมาขอท่าน 10 ตัว ถวายไว้ 100 บาท ท่านก็ไม่ว่าอะไรก็ให้ไปด้วยความเมตตา ด้วยความเต็มใจ ไม่เคยปริปากบ่นหรืออารมณ์เสียอย่างไร ลูกศิษย์ที่มาพบเห็นเคยถามท่าน ท่านบอกว่าให้เขาไปเถอะ เพราะเขาอยากได้ไว้ป้องกันตัว เหตุการณ์นี้มีเสมอ หรือมีแทบทุกวันก็ว่าได้ แต่หลวงปู่เจือท่านบำเพ็ญบารมีไม่เคยสนใจเรื่องเหล่านี้“ หลวงปู่เจือ ” ท่านให้อย่างเดียวจนลูกศิษย์หลายคนบอกว่า “ ท่านคือโพธิสัตว์แห่งวัดกลางบางแก้ว ”

“ เบี้ยแก้ ” เป็นวัตถุมงคลของหลวงปู่เจือที่เป็นเอกลักษณ์ของท่าน ตลอดเวลาที่ผ่านมาท่านเบี้ยแก้อย่างน้อยวันละ 50 ตัว ปีหนึ่งมากกว่า 18,000 ตัว ถึง พ.ศ. นี้ เบี้ยแก้ของหลวงปู่เจือน่าจะมี นับแสนตัว เอกลักษณ์ที่สำคัญคือ ถักด้วยเชือกหุ้มและลงรักที่ทำแบบต่าง ๆ ก็มีอีกจำนวนหนึ่ง เมื่อคราวทำบุญอายุ 80 ปี และตลอดปีต่อมาเพื่อให้มีลักษณะเฉพาะ จึงได้ มีการตอกโค้ด ไว้ที่ห่วงสองข้าง ข้างละ 1 ตัว
เป็นลักษณะโค้ด “นะขึ้นยอด” และ “จ.จานขึ้นยอด” สร้างเป็นห่วงทองคำ 80 ตัว ห่วงเงิน 200 ตัว ห่วงทองแดงประมาณ 30,000 ตัว หลังจากนั้นก็ไม่ตอกโค้ดอีก เนื่องจากโค้ดที่ตอกชำรุดเสียหาย หากจะไปแกะใหม่ก็คงไม่เหมือนเดิม จะทำให้มีความสับสนเกิดขึ้น จึงได้ยุติการตอกโค้ดไว้แค่นั้น

“ เบี้ยแก้ ” ของหลวงปู่เจือ ปิยสีโล นับว่าเป็นมงคลวัตถุที่ท่านทำมาที่สุด และเผยแพร่ไปมากที่สุด อาจกล่าวได้ว่า “ หลวงปู่เจือ ” เป็นเถระที่สร้าง “ เบี้ยแก้ ” มากที่สุดในประเทศไทยก็ ว่าได้ นับถึงวันนี้ “ เบี้ยแก้ ” ของท่านสร้างไปแล้วไม่น้อยกว่า 300,000 ตัว เพราะปีหนึ่งท่านสร้างหมื่นตัว ทุวันท่านจะต้องสร้างเบี้ยแก้อย่างน้อย 50 ตัวทุกวัน เพื่อให้เพียงพอแก่คนที่ไปขอเบี้ยแก้อย่างน้อย 50 ตัวทุกวัน เพื่อแก้ให้เพียงพอแก่คนที่ไปขอเบี้ยแก้จากท่าน ลองเอา 50 คูณ 365 วัน เข้าไป 18,250 คือเป็นอย่างน้อยในแต่ละปี และท่านปฏิบัติเช่นนี้มาตั้งแต่ปี พ.ศ.2532 ถึง พ.ศ. นี้ก็ 18 ปีเข้าไปแล้ว คราวนี้ลองเอา 18 คูณ 18,250 เข้าไปแล้วจะได้ตัวเลข 328,500 ตัว ในบรรดาสามแสนกว่าคนที่นำไปบูชาสักการะนี้ไม่ใช่ธรรมดาปากต่อปากที่บอกต่อ ๆ กันไป ถึงประสบการณ์และอภินิหารที่เกิดขึ้น ทำให้กิตติคุณ “ เบี้ยแก้ ” ของหลวงปู่เจือแผ่ขยายกว้างขวางออกไปทุกทีถึงวันนี้วันละอย่างน้อย 50 ตัวก็จะหมด แค่ไม่เกิน 10.00 น. ของแต่ละวัน หมดแล้วก็ต้องรอวันใหม่ เพราะท่านก็ทำได้เต็มที่แค่นั้นเอง ต้องกรอกปรอทเองทุกตัว ต้องจารทุกตัว ภารกินนี้ของท่านจะเสร็จสิ้นไม่น้อยกว่า 03.00 น. ของวันใหม่ ไหนจะรับแขก ไหนจะรับนิมนต์ไปงานปลุกเสกพระ เฉพาะปี 2549 ลองไปเปิดสมุดเสกพระ ปรากฏว่ามีจำนวนปีเดียวท่านไปพุทธาภิเษก จำนวนถึง 91 วัด เฉลี่ยแทบจะวันเว้นวัน บางวันกลับมาจากเสกพระตีหนึ่งตีสองต้องมากรอกเบี้ย จารเบี้ย เพราะท่านบอกว่าเกรงใจคนมาไกลแล้วไม่ได้ “ นี่แหละคืออภินิหารเตตาบารมีของหลวงปู่เจือของจริง ”

หากจะถามว่า อภินิหารเบี้ยแก้มีมากน้อยแค่ไหน ก็ขอสรุปว่า ดูจากผู้คนที่ทยอยไปเอากันไม่หยุดหย่อนนั่นแหละเป็นเครื่องชี้ชัดมิเช่นนั้น เขาจะเอากันไปทำไม จากคำบอกเล่าได้แค่ฟังไว้ไม่ได้บันทึกชื่อตำบลหนแห่งเอาไว้ เพราะไม่คิดว่าจะได้ทำหนังสือหรือโฆษณาอะไร แค่นี้หลวงปู่เจือท่านก็รับไม่ไหวอยู่แล้ว เอาเป็นว่าประสบการณ์อภินิหารนั้นมีแน่ทุกทางแคล้วคลาดปลอดภัย เมตตามหานิยม ป้องกันคุณไสยต่าง ๆ มีครบเครื่อง ดูจากอิทธิคุณที่ระบุบ่งบอกไว้ในตำรำ ดังนี้

กันถูกกระทำย่ำยี กันคุณผี คุณไสยเวทอาถรรพ์ ยาสั่ง ฝังรูปฝังรอย ผีเข้าเจ้าสิงมิลงเลย กันไข้ป่าสารพัดผีป่า โป่ง โป้ง ผีเปิ่ง ผีปองกองกอย พาให้ผิดท่าหลงทาง เข้าสิงให้วิกลจริตพลุ่งพล่านเฉียบพลันอยากตายด้วยอัตวินิบาตกรรม ผูกคอล่อพิษ โดดน้ำ ลุยไฟ โดดสูง จูงค่าง ผีเข้าเจ้าสิง ถ้าจริงหาย กันจิตคิดวิกล ด้วยอุปาทาน กันมนตยายำ ย่ำยีด้วยเล่ห์กลมายา สารพัด
อุปาทานอันวิกลพิการแล

คาถาเสกเบี้ยแก้

ตั้งนะโม 3 จบ เสร็จแล้วให้ตั้งธาตุ
นะ มะ พะ ทะ ( 3 จบ )
จะ ภะ กะ สะ ( 3 จบ )
เมื่อตั้งธาตุเสร็จแล้ว ให้ภาวนาคาถา 3 จบ ดังนี้

“ อะสิสะติ ธะนูเจวะ
สัพเพเต อาวุธานิจะ
ภัคคะ ภัคคาวิจุนนานิ
โลมังมาเม นะผุสสันติ ”

สู้ไว้ข้างหน้า ไม่กล้าไว้ข้างหลัง เมตตามหานิยมไว้ขวา กันอาวุธศาสตราไว้ซ้าย แขวนคอ แก้ลมเพลมพัด อัมพาต แขน ขา ปาก คอ หลัง ลิ้นกระด้าน ถอนคุณไสยรูปรอยลงบนใบหมอน คลึงแป้งถอนคุณ คลึงปูนถอนพิษ ถอนเสา ถอนพระภูมิ ศาลเจ้า เจว็ด เสมา กำแพง เสกภาวนา สมุหเนยยะ สะมุหะนะติ สะสุหะคะโต สีมาคะตัง พันธะเสมายัง สะมุหะนิตัพโพ เอวังเอหิ นะเคลื่อนโมถอน พุทคลอน ธาเคลื่อน ยะเลื่อนหลุดลอย สวาหะ

“ โลปุสุ สะวิพุ สังภะอะ ” ว่าแต่นารายณ์ถวายจักร 7 ที
ภาวนาก่อนใช้ อะสัง วิสุ โล ปุสะพุภะ พุทธะสังมิ อิสะวาสุ
เอา ดอกไม้หลากสี ดอกพุทธรักษา ธูป เทียนบูชา อธิษฐานด้วยขันน้ำมนต์ และอธิษฐานเอาตามใจเถิด แล้วภาวนาต่ออายุ สะธะวิปิ ปะสะอุ 3 ที
บทสักกัตตะวาด้วยก็ดี ผูกขอดชายผ้ากันปืน
อะนิทัสสะนะอัปปะติ ลั่นไกมิออก
อะนิทัสสะนะอัปปะติคา ลูกมิออกลำกล้อง
อะนิทัสสะนะอัปปะติคายะ ลำกล้องแตก
ภาวนาอภัยกรรม ให้คนเกลียด เดียด โกรธ เพ่งโทษ จองเวร ให้หายพยาบาทพยาเวร ต่อแล้วดี กันหายกัน แล.
“ นะเมตตาจะมหาราชา อะเมตตาจะมหาเสยส อุเมตตาจะมหาชะนา สัพพะสิเนหา จะปชิตาสสัพพะสยัง จะมหาลาภัง ราชาโกธังวินัสสันติ ชะนาโกธัง วิสัสสันติ สัพพะโกธัง วินัสสันติ ”

วิธีใช้เบี้ยแก้

ตั้งนะโม 3 จบ
อิ ติปิโส ภะคะวา ยาตรายามดี ได้ยามพระศรี สวัสดีลาโภ นะโมพุทธายะ แล้วสวดคาถาหัวใจต่อ อะสัง วิ สุ โล ปุ สะ พุ ภะ พุท ธะ สังมิ อิสวาสุ

“ เบี้ยแก้ ” นับแสนตัวของหลวงปู่เจือที่แพร่หลายไปทั่วประเทศ ก่อเหตุการณ์นานาประการอันน่าอัศจรรย์มากมาย มีคนเดินทางไปไต่ถามหลวงปู่เจือกันมากว่า เบี้ยของหลวงปู่ดีทางไหน หลวงปู่ได้แต่เมตตาไม่เคยคุยโม้โอ้อวด นอกจากรอยยิ้ม หรืออย่างมากก็บอกว่า “ ลองเอาให้ใช้ดู ” มีบางรายกระเซ้ากระซี้อยากให้หลวงปู่ตอบว่าดีอย่างไร ใช้อย่างไร หนัก ๆ เข้าจนหลวงปู่นึกอะไรไม่ทราบได้ ท่านกระซิบแผ่วเบาด้วยความเมตตาตอบกับผู้นั้นไปว่า “ ไม่รู้ ฉันก็ไม่เคยใช้ ได้แต่ทำ ”