เคยเห็นการทำของหรือผูกหุ่นไหมครับ วัสดุที่ใช้ในการทำของเหล่านั้นเป็นแบบไหน เส้นผม ตะปู แผ่นหนัง ตะขอเบ็ด และอื่นๆ
ซึ่งวัสดุต่างๆเหล่านี้เป็นของที่หาได้ตามปกติทั่วไป ที่เกริ่นให้ฟังก่อนเพราะว่ามีหลายคนเชื่อว่าพระงั่งเป็นของต่ำ เป็นผีเป็นพราย ซึ่งกรณีนี้ผมพูดถึงพระงั่งเก่าที่เราเห็นเป็นโลหะ ทั้งแบบอุดกริ่งหรือแบบฐานดิน
หลังจากที่ผมได้จัดสร้าง iPher/ePher มาแล้ว ทำให้ผมรู้เลยว่ามันไม่ง่ายเลยที่จะดำเนินการในแต่ละขั้นตอนให้เสร็จ ไหนจะทำต้นแบบ มวลสาร พิธีปลุกเสก ขั้นตอนเหล่านี้ล้วนใช้เวลาในการดำเนินการทั้งสิ้น หากเป็นของต่ำหรือเป็นผีเป็นพราย จะเป็นจะต้องมาทำแบบนี้ให้เสียเวลาทำไมครับ ปั้นขึ้ผึ้ง ใส่มวลสาร ผูกมนต์ เสกอัดประมาณนี้ก็จบไหม ไม่น่าจะต้องใช้เวลานานในการทำนะครับ (ไม่นับของใหม่ที่ผู้จัดสร้างตั้งใจทำให้เป็นพรายนะครับ) ที่เคยผ่านตาจากหนังหรือคำบอกเล่าต่างๆก็จะมีพวกโลหะอาถรรพ์ ผ้าห่อศพ สายสิญจน์ ขี้ผึ้ง เทียนสีผึ้ง อะไรประมาณนี้ ดังนั้นจากข้อมูลเบื้องต้นที่ผมบอกไป สมมติฐานของผม (ย้ำว่าของผมนะครับ) พระงั่งโบราณที่เราพบเจอหรือผ่านตามานั้น ไม่ใช่ของต่ำแต่อย่างใด ยิ่งพระงั่งตาโปนหรือตาแดงที่อุดกริ่ง ยิ่งดูเป็นของมงคลเข้าไปอีก เพราะการเจาะรูใส่กริ่งนั้น ดั้งเดิมแต่โบราณนั้นจะใช้กับของมงคลครับ ที่มีให้เห็นโด่งดังก็พระกริ่งต่างๆ หากเราเชื่อว่าเป็นของต่ำนั้น มันดูขัดกับหลักการในด้าน Production มากครับ
เพราะของต่ำ…เป็นของที่มาจากอวิชชา ตั้งต้นมาจากเจตนาที่ไม่ดี ดังนั้นความปราณีต ความตั้งใจ มันจึงไม่มีในชิ้นงาน ของพวกนั้น เน้นเร็ว เน้นไว เน้นเห็นผลทันตา(ในด้านไม่ดี) จึงไม่มีความจำเป็นที่จะต้องประณีต ละเอียดละออ พิถีพิถัน ใส่ศิลปะเข้าไป ยิ่งยันต์นะมงคลต่างๆ ไม่มีทางใส่เข้าไปแน่นอน
เมื่อไม่เน้นความปราณีต เน้นแต่เห็นผลรวดเร็ว ก็ไม่จำเป็นต้องทำเครื่องรางชิ้นนั้นให้คงอยู่ถาวร ดังนั้นก็ไม่จำเป้นต้องใช้วัสดุที่เป็นโลหะ ไม่ต้องทำต้นแบบ ไม่ต้องหล่อ ไม่ต้องใช้มวลสารเยอะ พ่อหมอหรืออาจารย์คนนั้นก็ไม่ต้องมี Connection กับช่างหล่อ (การหล่อโลหะ ถ้าทำน้อยเหนื่อยครับ ต้นทุนสูง) ก็ปั้นมือเอง ผูกหุ่นเองง่ายๆไปเลย เน้นมนต์เน้นวิชาอาคมเป็นหลัก ลองไปหาดูคลิปการหล่อพระดูครับว่าลำบากขนาดไหน ขืนทำของต่ำด้วยขั้นตอนแบบที่ผมว่า พอดีไม่ทันได้ใช้งาน ถถถถ…..
อ้าว!!!! แล้วที่เค้าเล่ามาล่ะ ไม่จริงหรือ
ก็ลองคิดและพิจารณาตามที่ผมเล่าไปในเบื้องต้นดูครับ วิชาช่างหล่อพระ เป็นวิชาประจำตระกูล แต่ละที่มีสูตรและเทคนิคไม่เหมือนกัน ส่งต่อรุ่นสู่รุ่น โรงหล่อแต่ละที่ถนัดไม่เหมือนกัน การที่จะเอาวิชาที่ทำของมงคลของตระกูลตัวเองมาทำของที่เป็นของต่ำ (ของไม่ดี) ผมว่ายากนะครับ แต่ถ้าบอกว่าพระงั่งพิมพ์ต่างๆนั้น ดูจากศิลป์และฝีมือแล้วไม่น่าจะใช่ช่างหลวงๆ ไม่น่าจะใช่ช่างหล่อพระใหญ่ อันนี้ก็ถูกครับ แต่อย่าลืมว่าพระเก่าๆดังๆอย่างพระหลวงพ่อเงิน วัดบางคลาน หรือรูปหล่อเกจิอาจารย์เก่าๆ ก็ฝีมือช่างแบบนี้เช่นกัน ดังนั้น Concept ที่ผมเสนอในครั้งนี้ เป็นเรื่องขั้นตอนการทำครับ
ผมเชื่อว่าพระงั่งไม่ใช่ของต่ำ ถ้าเป็นของต่ำหรือเป็นผีเป็นพราย ไม่ใช้วิธีการทำแบบนี้ครับ
ปัจจุบันมีความเชื่อหลายอย่าง จึงทำให้การจัดสร้างออกมาหลายรูปแบบ มีการตั้งชื่อใส่มวลสารให้เป็นสายพราย โดนใจสาย Hardcore ซึ่งอันนี้ก็ไม่ได้ผิดอะไร ไม่มีกฏหมายข้อใดห้ามครับ สำนักงานคณะกรรมการคุ้มครองผู้บริโภค (สคบ.) ก็ไม่ได้กำหนดว่าพระงั่งจะต้องห้ามเป็นสายพราย ดังนั้นจึงกด 1166 แจ้งสคบ.ไม่ได้นะครับ 555
แล้วยังไงต่อล่ะทีนี้
ก็ไม่ต้องอะไรครับ…ถ้าอยากได้ของแรงก็เชิญสายพรายเลยครับผมแนะนำ (อวิชชากันไปลย) ต่ำสมใจนึกแน่นอนครับ จะได้เซ่นเหล้าขาว เลือดสด สมใจอยาก ไม่ต้องมาใช้พระงั่งให้เสียเวลา เพราะมันก้ำกึ่ง ประวัติก็ไม่ชัด อยากได้แรงๆสาวติดสาวหลงก็ไปน้ำมันพราย สีผึ้งผสมเนื้อหนังกันไปเลย จะได้จบ ใช้แล้วเป็นยังไงก็มาเล่ามาแชร์กันได้ครับ ตั้งแต่เล็กจนโต ได้ยินเรื่องแบบนี้มาเยอะ ไม่เห็นว่ามีใครจบสวยสักคน ทั้งคนใช้งาน คนปลุกเสก ตอนจบนี่ตายไม่ดีสักราย
แต่ถ้าอยากได้ของดี ของเด็ด อยู่กันยาวๆ ศิลปะเฉพาะทาง ขอเชิญทางนี้ครับ พระงั่งฐานดินยุคอยุธยา (กรมศิลปากรเรียกพระชัย) หรือพระงั่งตาแดงตาโปน ไอ้เป๋อ อีเป๋อเนื้อโลหะ มีให้เลือกบูชาหลายแบบ ชอบแบบไหน ถูกจริตกับพิมพ์ไหนก็เก็บแบบนั้นครับ ไม่ต้องรีบ ใช้กันนานๆ ดูกันยาาวๆครับ
ทั้งนี้ทั้งนั้น ไม่ว่าคุณจะเชื่ออย่างไร หรือว่าคุณจะเลือกใช้สายไหน คุณตัดสินใจเอง ได้ผลแค่ไหน คุณก็จะรู้เองครับ ไม่มีถูกหรือผิด
ฝากไว้ให้คิดครับ
